Schilderen

Rob heeft een goede nacht gehad. Hij is alleen om 4.00 uur even wakker geweest, had het een beetje benauwd. Dus heeft hij even een oxacepam genomen en dat hielp. De verpleegkundige maakte mij om 7.00 wakker, want ze ging weg. Noortje lag bij mij in bed tv te kijken en ik dacht dat ik nog heel even mijn oogjes dicht kon doen.

Om 10.00 vanmorgen kwam de verpleegkundige om Rob te wassen en bed te verschonen. Volgens ons had ze dat nog niet zo vaak gedaan. Ze maken dat ook altijd de spuitjes met ketamine die Rob in een drankje moet nemen 4x per dag. Control-freak als ik ben, controleer ik dat altijd en het was niet goed. In ieder spuitje moet 8 ml zitten en in de ene zat 6,5 de andere 7 (2x) en de andere 9. Dus heb ik net gebeld dat ze even terug moeten komen voor 17.00. Gelukkig heb ik altijd één reserve liggen (voor het geval dat Rob moet braken). Ik kan dat niet zelf want dat moet met een naaldje uit een flesje gezogen worden.
Die ketamine helpt Rob echt goed tegen de pijn, buiten de morfine en methadon. Het enige vervelende is dat Menzis het niet vergoed en het is prijzig spul eur 30,= per dag. Onze huisarts is al de hele week met Menzis aan het bellen om het toch vergoed te krijgen. En Rob vindt het ook nog eens ontzettend vies. Dus dubbel vervelend.

Nadat ze verpleging weg was, heeft Rob samen met Noortje geschilderd. Rob heeft een aquarel gemaakt van Pooh Beer, knorretje en een koe. En Noortje een schilderijtje op linnen.
Rob ligt nu lekker te slapen en Noortje is met Marius en Ildri + kids mee naar de opening van de boerderij achter ons huis. Dat is een boerderij van Siza Dorpgroep waar mensen met een handicap werken. Ze maken zeep, kaarsen, hebben groente en fruit teelt, er is een atelier en een lunchcafé. Vandaag is er groot feest met spelletjes spektakel. Ik heb de airco voor Rob weer aangezet, zodat hij een achtergrond geluidje heeft en niet wakker wordt van de herrie buiten. Dat gaat goed.
Marius heeft een dvd-tje gebrand met een filmpje van Noortje. Ze had van de week afsluiting met toneelstukje op school. Ik had wel een briefje van de juf gehad, maar het is helemaal langs me heen gegaan. Toen ik Noortje die dag van school haalde zag ik alle ouders uit school komen (normaal wachten wij op het schoolplein) en wist ik dat ik iets gemist had. Ik trof Noortje huilend aan, want alle mama's waren er en ik niet. Oei wat doet dat pijn in mijn hart. De allereerste keer een uitvoering en ik ben het vergeten. Ik vond het vreselijk, heb wel 100 x mijn excuses aan Noortje aangeboden. Maar met het dvd-tje konden Rob en ik het toch nog zien.

Vanmiddag komen Opa en Oma en Mark en Wendy op bezoek.