Eindelijk thuis.

Gister rond 17.00 reed de ambulance voor. En was mijn liefje eindelijk thuis.
Voor Rob was het al een erg vermoeiende dag, hij had na de lunch niet geslapen en er moest veel gebeuren in het ziekenhuis voordat hij weg kon. Hij was dus erg moe. Noortje stuiterde als een blij meisje om hem heen en dat leidde hem ook weer even van alle spanning af. De huisarts kwam direct even langs en de telefoon stond roodgloeiend, ziekenhuis, thuiszorg, wijkverpleging etc. Rob moest direct een hele batterij aan medicijnen hebben en ik werd dol van het lijstje, en kwam er niet uit. Ziekenhuis gebeld, zij hebben mij even goed geholpen.

Tussen 18.00 en 19.00 zou de wijkverpleegkundige (wvk) komen, maar zij kwam pas om 20.00. Rob kon inmiddels zijn ogen niet meer open houden. Zij riep direct dat het niet haar schuld was dat ze te laat was. Rob en ik keken elkaar aan...... nouja, daar kunnen wij helemaal niets mee. Ze was moeilijk te verstaan (russisch, pools??). Ik heb haar uitgelegd waar en wanneer ik hulp nodig heb. Nachtzorg....??? dat kon niet. Dat past niet in het budget. Wel GVD dacht ik. Ik weer het ziekenhuis gebeld, en Rob's verpleegkundig is direct in de telefoon gesprongen en het was binnen no-time geregeld. Om 23.00 komt er een nachtzuster tot 07.00. (ze was trouwens super lief, vannacht komt ze weer) Ik vertelde de wvk dat ik Noortje 's morgens naar school moet brengen en dat ze verkleegkundige om 8.00 hier moest zijn, zodat ik weg kan en zij Rob kunnen gaan wassen en medicijnen geven. 8.10 Was er nog niemand, ik weer bellen en heb Noortje noodgedwongen aan de buurvrouw meegegeven om naar school te brengen. Het arme meisje heeft het al zo moeilijk, en nou kan ik haar ook nog niet zelf naar school brengen. Ik was pissig! Er zou direct iemand komen en dat was gelukkig ook zo, maarja wel te laat. Ik zei haar dat ik Noortje ook weer moet ophalen en dat ik haar niet steeds aan iemand uit de buurt wil overdragen. Ik wil ook graag met de juffen van school praten zo af en toe en ik moet ook boodschappen doen. Tsja dat was dan ook niet zo overgebracht door het ziekenhuis. Nouja.......pfffff. Je kan alles 1000 x vertellen en uitleggen, maar wat ze precies overbrengen weet je dus niet. En dan gaat het weer mis.
Ik vertelde de wvk gisteravond dat Rob ook om 22.00 uur medicijnen moet hebben, en dat ik omdat het zoveel is wel een enorme verantwoordelijkheid vindt. Ja maar ik kom echt niet om 22.00 terug, zei ze. Nou ik sta niet gauw met mijn bek vol tanden, maar ik dacht alleen maar rustig blijven en tot 100 tellen. Gelukkig kwam om 21.30 iemand van het specialistische team (voor die pomp) en zij heeft mij geholpen met de medicijnen. En ze zei dat de wvk daar echt wel voor terug moet komen.
Ik stel voor : ontslag!!!

Maar goed, Rob is heerlijk gewassen vanmorgen, schoon bedje gekregen, medicijnen voor de hele dag klaargelegd. Hij is erg moe en slaapt lekker op dit moment. Hij heeft nogal wat in te halen. Hij vindt het heerlijk om thuis te zijn, maar door de vermoeidheid kan hij nog niet echt genieten. Hij kan nu flink uitrusten, ik doe zo stil mogelijk. Ik heb dus eigenlijk nog niet veel met hem kunnen spreken. Vanmiddag komen Opa en Oma even langs.