1e Bestralings-sessie zit erop

Gister heeft Rob zijn laatste bestraling gehad op de halsklieren. Gelukkig kunnen we nu al waarnemen dat de klieren minder dik zijn geworden. Hopelijk gaat het nog verder door.
Hij kan iets beter praten, slikken, eten en ademen. Maar dat zal nog beter gaan als ook de bestraling van de tumor achter zijn schouderblad, die tegen de slokdarm aandrukt, aanslaat straks. Nu heeft Rob deze week en volgende week geen bestraling om even tot rust te komen. Bestralen kost het lichaam héél veel energie en Rob is dus ook erg vermoeid. Die vermoeidheid zal ook nog wel even aanhouden volgens de arts. De misselijkheid is nog wel aanwezig waardoor Rob soms ook nog moet braken.
Het hevige opboeren van teveel ingeademde lucht is wel weg. (Nou, wat een lekkere teksten allemaal weer hè.) Doordat de bestraling dichtbij de keel heeft plaatsgevonden heeft Rob erg veel last van zijn keel en dat moet nu ook weer helen.

Zijn been is nog steeds erg dik. Rob's lichaam heeft veel moeite om het vocht af te voeren. Dus ik dacht zaterdag,....... weet je wat..... ik ga zo'n mega groot zwembad kopen bij de Makro. Noortje in de auto gehesen en om 17.00 vlak voor sluitingstijd scoorde wij even een zwembad van 360 cm doorsnede, 78 cm hoog en ingebouwde filterpomp. In water kan je je natuurlijk veel beter bewegen en dat is goed voor de doorstroming. Na 6 uur warm water vullen en ik een "gebroken rug" van het pompen, kon Rob erin. Hij was helemaal weer een blij mannetje. Noortje erbij. Hebben ze lekker samen gespatterd. Maar toen moest hij er weer uit. En toen ging het mis. Ik denk dat hij er te snel is uitgestapt en dan gaat de zwaartekracht weer flauw doen. Veel pijn en druk op zijn been. Vanmiddag proberen we het nog maar eens en dan alles in slow-motion.

Van de thuiszorg is nog niemand te bekennen. Zij denken zeker dat als je eindelijk zover bent dat je hulp moet gaan aanvaarden, je nog wel even twee weken kan wachten...??/!!!
Noortje logeert twee nachtjes bij opa en oma. Wij missen haar wel heel erg hoor. Maarja, ik kan mij niet in tweeën splitsen helaas.

Dinsdag 8 mei heeft Rob de CT-scan die bij de studie hoort en die week daarop de volgende toedinging van het medicijn. gevoelsmatig is dat zo raar, dat je maar ééns in de drie maanden een infuusje van het medicijn krijgt... Rob kijkt er erg naar uit.

Zo langzamerhand kunnen jullie wel weer af en toe eens bellen, liever niet tussen 12.00 en 16.00 ( en 's nachts :)) dan slaapt Rob. Wij danken jullie weer voor de vele lieve mailtjes en kaartjes en bloemen etc. Het doet ons erg goed dat jullie zo met ons meeleven.
Wij vechten door!!