Wij krijgen veel vragen of we al weten of het medicijn wat Rob toegedient krijgt, al iets doet...
Dat is voor ons ook heel lastig waar te nemen. Het medicijn wat ze toedienen ééns per drie maanden, via een infuus, is een langzaamwerkend lichaamseigen stof. Geen chemo! (Als het goed is staat er wel uitleg over hier op het blog, maar al helemaal onderaan of rechts aan de zijkant) Het is dus een vorm van immunotherapie. Dat er voor zorgt dat je eigen lichaam die kankercellen gaat vernietigen, uiteindelijk.
Wij wisten van te voren dat het erg lang zou duren voordat je kan waarnemen of het iets doet. Ook al groeien de tumoren, schijnt het niet zo te zijn dat het niet werkt. Destijds werd door de oncoloog aangegeven dat ze pas na de tweede toediening waarschijnlijk pas iets kunnen zien.
15 mei is de tweede toediening van het medicijn, 10 dagen daarvoor rond 5 mei maken ze een scan.
Rob heeft één hoopvol visueel houdvastje...... een kleine moedervlek die hij op zijn arm had en verdacht vond is bijna verdwenen.........dus wie weet is het toch een wonder middel. Daar hopen wij in ieder geval op.
Ik hoop dat het zo voor jullie iets duidelijker is. het blijft een experiment en voor ons ook af en toe te vaag. Wachten en hopen is het enige wat we kunnen doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ja lieverds,natuurlijk blijven jullie wachten en hopen.De wonderen zijn absoluut de wereld niet uit.Daar geloof ik heilig in.Ik wens jullie een goed weekendRust en zon zal zeker goed ziijn voor Rob.
Ben in gedachten veel bij jullieen denk dan heel positief
liefs joke
Hallo Rob,
Ik heb nog zo nu en dan contact met Frog en belde vandaag naar Robert Lohmann om te kijken hoe het met hem ging na het faillisement. Hij vertelde mij over wat jou overkomen was en dat sloeg in als een bom. Wat een klap voor jou en je gezin! Daar zijn dingen als een faillisement helemaal niets bij.
Ik wil graag naar je reageren, maar het is moeilijk de goede woorden te vinden. Wellicht kan ik het beste laten weten dat ik met jullie meeleef door te vertellen dat mijn vrouw ook kanker heeft gehad. We weten dus precies hoe het voelt om dat bericht te krijgen, de onderzoeken te doen in het ziekenhuis en de stress van het wachten op de uitslagen. Het sprak allemaal heel duidelijk uit je weblog. Voor ons is het inmiddels 7 jaar geleden. Jij zit er middenin.Bad luck! Ik heb je weblog zojuist gelezen en lees daaruit hoe moedig jullie je er doorheen slaan. Ik wens je toe dat je de energie op kunt brengen om tegen je ziekte te vechten en ook een mogelijkheid of lichtpuntje ziet om in vrede te kunnen blijven.
Ik stuur je medeleven en goede energie.
en Veel Sterkte!
Jan Willem van der Wiel
Een reactie posten